FASIL BAR’DAN İSMAİL
KARA’YA
*
Fasıl Bar’da beni ilkin görünce,
Dostluk temelini attın derince,
Böyle bir fırsatı hazır verince,
Sarsılmaz bir köprü kurdun ey KARA!
*
Her daim rastlanmaz böyle bir cana,
Çoğu zaman vakit ayırdın bana.
Ne kadar teşekkür etsem az sana,
Dostsun, dostluğunu gördüm ey KARA!
*
Hatır sorup, bir konuya girişin,
Sonra dönüp, fikir alış verişin,
Işık tutar bana güzel görüşün,
Alev alev yanan kordun ey KARA!
*
Kültürle iç içe hep yaşıyorsun,
Sen kendini bile çok aşıyorsun,
Sevda yollarında boş koşuyorsun,
Beyhude gönlünü yordun ey KARA!
*
Günümüz yaklaştı, kalmadı vakit,
Böyle bir dostluğu alamaz nakit,
Kaybettim nazlımı gören bin şahit,
Var diye ağlayıp sordum ey KARA!
*
SUSUZ der toparla artık kendini,
Yıkma hiç kimsenin gönül bendini,
Bir yavruya attım aşk kemendini,
Dolu dizgin koşup, yordum ey KARA!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder